خاکستری ام
خنثی و بی تفاوت
و ترسیده ام از سپید و سیاه
از لگد مال شدن زیر بار این همه تفاوت
سرخ ؟
سرخ نبوده ام آیا
با زبانه های بلند و شراره های شب سوز ؟
***
خاکسترم اما
زنده به تپش های پنهان
سپد ، سرخ ، سیاه ...
اینک آتشی زیر سر دارم.
می خواهم در کوچی کولی وار
خیره در نگاه آفتاب بلندت
از این سو به آن سو
سرگردان باشم.
می خواهم آفتاب گردان باشم.