در قبیله سرخپوست‌ها دو تا دلداده زندگی می‌کردند به نام‌های «نیمهءتاریکماه» و «زَهره‌ءشیر». هر وقت زهرهءشیر برای یک لقمه شکار به آن‌سوی رودخانه می‌رفت نیمهءتاریکماه با کلی دردسر آتش بزرگی درست می‌کرد و با دود به زهرهءشیر علامت می‌داد:
یک حلقه دود یعنی سلام.
دوتا یعنی دوستت دارم.
سه تا یعنی دلم تنگ شده
.
.
.
پنجاه تا یعنی خدانگهدار!
و آن‌وقت زهرهءشیر درحالی که پاهایش را دراز کرده بود با خیال راحت چپق‌اش را روشن می‌کرد و با یک حلقه دود علامت می داد که یعنی:
«من هم، همه این ها که گفتی!»